Για μια ακόμη φορά βλέπουμε τη κακομεταχείριση των γυναικών τον 21ο αιώνα, έναν αιώνα που υποτίθεται πως η ίση μεταχείριση των φύλων έχει επιτευχθεί. Ένα από τα πολλά πρόσφατα παραδείγματα που είδαν το φως της δημοσιότητας είναι η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου που υπέστη σεξουαλική κακοποίηση από παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. Η περιγραφή του συμβάντος προκαλεί ρίγη,
Δεν μπορώ να γνωρίζω, γιατι κατάγγειλε το γεγονός, μετα από τόσα χρόνια ίσως γιατι γνώριζε τότε ότι δεν θα δικαιωθεί
Για μια ακόμη φορά όταν οι γυναίκες λένε «όχι» πέφτει στο κενό. Πολλοί θεωρούν πως οι γυναίκες δεν έχουν άποψη ή πως η άρνηση τους υποδηλώνει μια θετική απάντηση επειδή θέλουν απλά να το «παίξουν δύσκολες». Όσοι το πιστεύουν αυτό είναι ξεκάθαρα εγκληματίες, δεν σκέφτονται κανέναν άλλον πέρα από τον εαυτό τους, την ευχαρίστηση τους. Δεν σκέφτονται πως τραυματίζουν ανεπανόρθωτα αυτές τις γυναίκες, δεν σκέφτονται ότι τους καταστρέφουν τη ζωή. Άραγε αν αυτά τα τέρατα, δυστυχώς, κάνουν οικογένεια πως θα ένιωθαν να μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα σε ένα καθεστώς που ελλοχεύει ο κίνδυνος να περάσουν τα ίδια με αυτά που έκαναν στις κοπέλες;
Η κυρία Μπεκατωρου έχει μαζί της όλοι την ηγεσία και τα ΜΜΕ
Υπάρχουν γυναίκες ωστόσο που ποτέ δεν δικαιώθηκαν σε αυτές τις υποθέσεις και ακόμη τρέχουν στα δικαστήρια, όπως η Νικόλ Λ., η Μαρία Δ., η Άννα Χ., και χιλιάδες άλλες ανώνυμες γυναίκες που κακοποιούνται καθημερινά από τα τέρατα τα οποία κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Δυστυχώς πολλές γυναίκες είτε επειδή δεν είναι καλά ενημερωμένες γιατί ορθώς αλλά και ταυτόχρονα λανθασμένα πιστεύουν πως η πολιτεία θα τις προστατέψει είτε εξαιτίας του ψυχολογικού και σωματικού τραύματος που έχουν υποστεί δεν πάνε αμέσως στην αστυνομία να καταγγείλουν την κακοποίηση ενώ υπάρχουν ακόμη τα πειστήρια της κακοποίησης όπως μώλωπες και υλικό DNA του τέρατος. Και η απάντηση που λαμβάνουν παίρνω από την μαρτυρία τις Νικόλ που τις απάντησαν ,ότι δεν εχουμε το δικαίωμα να επέμβουμε αφού δεν σας σκότωσε Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χαθούν τα πειστήρια και τα τέρατα πολλές φορές να τη γλυτώνουν, να μένουν ελεύθερα και να συνεχίζουν την κακοποίηση.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό για τις γυναίκες να γνωρίζουν τα δικαιώματα τους και να μην φοβούνται να καταγγείλουν το συμβάν. Τα αποδεικτικά στοιχεία που θα βάλουν το τέρας στη φυλακή είναι πολύ σημαντικά για τη δικαίωση του θύματος. Μετά από μια τέτοια τραυματική εμπειρία είναι απόλυτα φυσιολογικό να μην είναι σε θέση τα θύματα να σκεφτούν να πάνε στην αστυνομία. Για αυτό το λόγο πρέπει να μιλήσουν αμέσως σε έναν άνθρωπο τον οποίο εμπιστεύονται και να το καταγγείλουν τουλάχιστον εκείνοι.
Υπάρχουν πολλές οργανώσεις που μπορούν να προστατέψουν την γυναίκα
Αφού δεν μπορεί το κράτος. Και δεν είναι μόνο η κακοποίηση της γυναίκας αλλά δυστυχώς και μικρά παιδιά που κακοποιούνται και δεν μπορούν να αναφέρουν τον βιασμό τους από φόβο μην σκοτώσει ο βιαστής τους γονείς γιατι αυτή είναι η απειλή των τεράτων
Είναι τραγικό να μην μπορεί να παταχθεί αυτή η έκφυλη βία και αν δεν αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση είμαι υπέρ της θανατικής ποινής. Η αδιαφορία είναι ακόμη ένα πρόβλημα αυτής της κατάστασης. Θυμώνω με την κοινωνία όταν ακούνε κραυγές, όταν ακούνε έναν απροστάτευτο άτομο να ουρλιάζει και να μην σπάνε την πόρτα ή να μην ειδοποιούν μια υπηρεσία παρά μόνο να μπλέκονται όταν έρχεται η τηλεόραση και παίζουν τον ρόλο των καλών γειτόνων. Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να δεχόμαστε αυτά τα εγκλήματα και να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Πρέπει η κοινωνία να αλλάξει και δυστυχώς ή ευτυχώς εμείς είμαστε η κοινωνία. Ο βιασμός είναι η ερωτική πράξη χωρίς συναίνεση και δεν μένει μόνο στο σώμα αλλά προχωράει και στην ψυχή και εκεί τα τραύματα δεν επουλώνονται ποτέ.
Τα τραύματα του σώματος κάποια στιγμή δεν θα φαίνονται. Της ψυχής όμως μένουν και βασανίζουν το θύμα καθημερινά, σχεδόν σε όλη του την ζωή.