Αχ Αμερική, Αμερική, που σε έλεγαν όλοι μια χώρα μαγική, όμως σε κατάντησαν τραγική…
Μια υπερδύναμη, ένα χωνευτήρι ψυχών, το όνειρο κάθε φοιτητή από όλα τα πέρατα του κόσμου. Επιχειρηματίες, πανεπιστημιακοί, όλοι για το αμερικάνικο όνειρο… Καλά πανεπιστήμια, θέσεις εργασίας, άμεσα τα χρήματα και η δόξα. Ακολουθούσαν βίλες, πανάκριβα αυτοκίνητα και μια χλιδή. Ακόμα και για τον μέσο εργαζόμενο υπήρχε ποιότητα ζωής.
Άπαντες ανεξαιρέτως ήθελαν να έρθουν στην Αμερική. Ήταν εύκολο να δημιουργήσεις, να βρεις μια θέση εργασίας σε οποιαδήποτε πολιτεία και να επιλέξεις να ζήσεις. Πάντα κάτι θα έβρισκες, δεν θα έμενες άνεργος… Όλα αυτά μέχρι πρότινος.
Εδώ υπάρχουν δύο κόμματα, όχι εκατό όπως στην Ελλάδα. Αυτά λοιπόν πάντα ήταν στα μαχαίρια μεταξύ τους. Από τη μία οι Ρεπουμπλικάνοι, πατριώτες παλιάς κοπής, με αρχές και πρότυπο την οικογένεια. Παρόντες στον εκκλησιασμό κάθε Κυριακή, με τένις και μπάρμπεκιου, πιστοί στην πατρίδα. Από την άλλη οι Δημοκρατικοί, πάντα φιλοπόλεμοι, ανεξάρτητοι, με ολιγαρχίες, ήθελαν να διαλύσουν το σύστημα του πατριωτισμού και επεδίωξαν μια κοινωνία με αναρχία. Ξεκίνησαν εδώ και 60 χρόνια να αλώνουν τα πάντα. Να τα πάρουμε από την αρχή…
Ο πρώτος στόχος ήταν η διάλυση της οικογένειας. Ξαφνικά ξεπήδησε από την τηλεόραση ένα καινούργιο φρούτο, το «family counseling», δηλαδή οικογενειακή συμβουλευτική για την προστασία των παιδιών και για το πώς να επαναστατούν απέναντι στην οικογένεια. Ένα παιδί μπορούσε ακόμα και να οδηγήσει στα δικαστήρια τους γονείς του, επειδή δεν του άρεσε η συμβίωση μαζί τους.
Ακολούθησε το ξεσκέπασμα τις ομοφυλοφιλίας. Άνθρωποι εξαρτημένοι από τα πάθη τους άρχισαν να νιώθουν ελεύθεροι σε μια κοινωνία που υποτίθεται ότι δεν τους αποδεχόταν στους κόλπους της, μια πουριτανική κοινωνία. Όμως αυτό ήταν ένα παιχνίδι που κανένας δεν κατάλαβε, δηλαδή για ποιον λόγο εμφανίστηκαν τόσοι οργανισμοί για τα δικαιώματα των gay, του άφυλου κλπ. Οι άνθρωποι που έχουν ιδιαίτερο σεξουαλικό προσανατολισμό δεν είναι για να εκτίθενται σε παρελάσεις ή σε τηλεοπτικά σόου, δεν είναι τσίρκο η ζωή τους.
Έπειτα ήταν τα δικαιώματα για τις εκτρώσεις από κοριτσάκια, δηλαδή δεκαπεντάχρονα παιδάκια να έχουν λόγο στην έκτρωση… Μαζί με όλα αυτά ξεκίνησε και η ασθένεια του AIDS, άνοιξαν τα ναρκωτικά και έγιναν πιο ελεύθερα. Πόλεμοι για ψεύτικους σκοπούς, ανάπηροι στρατιώτες να επιστρέφουν στην Αμερική με κομμένα πόδια και να μην ξέρουν για ποιο λόγο πολέμησαν.
Γράφτηκαν πολλά από διάφορους ακτιβιστές, όπως ο Michael Moore. Εδώ μπορείτε να δείτε το ντοκιμαντέρ: https://www.youtube.com/watch?v=WhWaXC_nBXI Ξεσηκώθηκαν για να πουν την αλήθεια στον κόσμο, ότι «πάμε να πολεμήσουμε για τα πετρέλαιά τους και για την εξουσία, και μας δίνουν ναρκωτικά για να πολεμήσουμε τον εχθρό. Ποιον εχθρό; Το μόνο που βρίσκουμε εκεί είναι γέροι, κοπέλες και παιδιά, που μας κοιτάζουν με απορία γιατί τους σκοτώνουμε».
Και μετά ξεκίνησαν τα μεγάλα εμπόρια: σάρκας, οργάνων, παιδιών… Σας βάζω άλλο ένα ντοκιμαντέρ για να δείτε αλήθειες και ίσως έτσι καταλάβετε τι γίνεται πέρα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ: https://www.youtube.com/watch?v=9gQRerh_t2s&t=2806s Και όλα αυτά για να βγάζουν λεφτά οι συμμετέχοντες, από την ελίτ κοινωνία μέχρι τους κυβερνώντες. Και πολλά άλλα…
Εδώ και κάποια χρόνια, οι Ρεπουμπλικάνοι αποφάσισαν να βάλουν ως δικό τους αντιπρόσωπο για τις εκλογές κάποιον που δεν θα μπορούσε να εξαγοραστεί: τον Τραμπ. Ανέλαβαν οι στρατιωτικοί και όχι οι πολιτικοί, γιατί μετά από όλα αυτά που προανέφερα είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Δεν ήξεραν τι άλλο να κάνουν για να επαναφέρουν τη χώρα πάνω στις αρχές και τις δομές στις οποίες οικοδομήθηκε, και όποια άλλη χώρα ήθελε θα μπορούσε να ακολουθήσει.
Πάνω σε αυτό το μοντέλο βασίστηκαν για να επιτύχουν μια κάθαρση από όλο αυτό το βρώμικο σύστημα, το οποίο δυστυχώς έχει βαθιές ρίζες σε 150 χώρες. Διαβάζω σχόλια των Ελλήνων για τον πρόεδρο Τραμπ, ότι είναι βλάκας, ότι είναι χαζός, ότι, ότι… Οτιδήποτε τους δίνουν τα ΜΜΕ και τρώνε, δηλαδή το κουτόχορτο που η ελίτ των Δημοκρατικών έχει ακριβοπληρώσει. Κι εγώ δεν μπορώ να καταλάβω, πώς γίνεται ένας χαζός και βλάκας να έχει τόσα δισεκατομμύρια; Πώς τα έκανε, βρε παιδιά; Και εσείς που είστε οι έξυπνοι, θα ήθελα να δω τον τραπεζικό σας λογαριασμό. Πόση αφέλεια λοιπόν…
Εδώ ο πρόεδρος που εκλέγεται παίρνει 400 χιλιάδες τον χρόνο, κι αυτός ζήτησε να δοθούν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, σχολεία και ανάπλαση και συντήρηση μνημείων. Δεν είδα κάποιον από την ελληνική βουλή να παραχώρησε ούτε ένα ευρώ. Να η διαφορά! Βρε τον χαζό τον άνθρωπο…
Τώρα φτάσαμε κοντά στις εκλογές και έκαναν πανδημία μια κάπως ενισχυμένη γρίπη, για δικό τους σκοπό. Πολλά τα χρήματα που αλλάζουν χέρια, και ένα πιλοτικό πρόγραμμα εξουσίας. Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τις κομπίνες που γίνονται στο όνομα της πανδημίας.
Μετά θέλησαν να το φτάσουν στα άκρα. Μόλις οι Ρεπουμπλικάνοι άρχισαν να κάνουν καθάρσεις και σταμάτησαν να χρηματοδοτούν τον ΠΟΥ, ενώ πήραν και το Federal Reserve υπό την επίβλεψή τους, άρχισαν τα όργανα με πρόφαση ένα ατυχές γεγονός.
Το να συλλαμβάνουν οι αστυνομικοί ναρκομανείς και κλέφτες είναι καθημερινό φαινόμενο στην Αμερική και πολλά περιστατικά καταλήγουν σε άσχημο αποτέλεσμα, αλλά ποτέ κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε εντόνως. Για δικούς τους πολιτικούς σκοπούς, μέχρι κηδεία με τιμές προέδρου έκαναν.
Και ξεκίνησε η καταστροφή… Χρηματοδοτούσαν τους ΑΝΤΙΦΑ και κάθε εξαρτημένο παιδί με 50 δολάρια την ώρα για να σπάνε και να δημιουργούν πανικό στον κόσμο καταστρέφοντας τις περιουσίες τους και όλα τα ΜΜΕ κατηγορούσαν τον Τραμπ ως υπεύθυνο.
Θα ήθελα να διευκρινίσω κάτι που δεν το γνωρίζει πολύς κόσμος εκτός Αμερικής: εδώ οι πολιτείες έχουν κυβερνήτες και δημάρχους με μεγάλη εξουσία, και ειδικά αν είναι του αντίθετου εκλεγμένου κόμματος υπάρχει μεγάλη αναταραχή.
Έτσι λοιπόν, σε όποια πολιτεία υπήρχαν Δημοκρατικοί εκλέκτορες, τα πράγματα ξέφυγαν για να δείξουν στον κόσμο την ανικανότητα του προέδρου. Γιατί ο κόσμος δυστυχώς δεν σκέφτεται, παρά τρώει μασημένη τροφή. Έχει πολλά καλύτερα να κάνει από το να βάλει το μυαλό του να κουραστεί. Facebook, παιχνίδια, σέλφι… Γιατί μαζί με την αλλοίωση των πάντων, μπήκε και το ίντερνετ στην ζωή μας.
Έτσι λοιπόν, ο κόσμος δεν καταλάβαινε το παιχνίδι που παιζόταν, μόνο άκουγε ότι ευθύνεται ο Τραμπ για το ότι υπήρχαν τόσα κρούσματα. Δεν άκουσαν ότι είπε από την πρώτη στιγμή πως ήταν ψέμα. Δεν άκουσαν ότι είπε «αφού πιστεύετε ότι είναι αλήθεια, ωραία, κλείστε τα πάντα».
Αλλά οι κυβερνήτες αρνήθηκαν επειδή ήθελαν να σκορπίσουν την τρομοκρατία, και αφού κατέστρεψαν τα πάντα, οι Ρεπουμπλικάνοι προσπάθησαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους. Χρηματοδοτούσαν τις επιχειρήσεις που ρήμαξαν και άρχισαν να δίνουν και 1200 δολάρια τον μήνα.
Κάποια στιγμή ήθελαν να δώσουν 2000 δολάρια, αλλά οι Δημοκρατικοί αντέδρασαν και είπαν «Ναι, θα συνυπογράψουμε, αλλά θα μας χρηματοδοτήσεις για να ανακαινίσουμε τις κατεστραμμένες πολιτείες ώστε να κερδίσουμε στις εκλογές».
Και η επόμενη ερώτηση είναι η εξής: αφού οι ίδιοι τις κατέστρεψαν, γιατί θα πρέπει πάλι ο φορολογούμενος άνεργος πολίτης να πληρώσει τα σπασμένα; Και έχουμε φτάσει αισίως στο μηδέν. Το 80% των επιχειρήσεων έκλεισαν. Η εγκληματικότητα σε κάποιες πολιτείες έχει χτυπήσει κόκκινο, λένε για αύξηση 340%. Ο κόσμος στη Νέα Υόρκη μετακομίζει για να γλυτώσει τη ζωή του. Και όσο πλησιάζουν οι εκλογές, τα γεγονότα θα τρέχουν σαν αφηνιασμένα αλόγα.
Θέλω να διευκρινίσω ότι δεν είμαι «Τραμπίτσα», αλλά βλέπω και έχω κριτήριο. Και θα ήθελα το ίδιο να έχει και ο ελληνικός λαός, που τα ΜΜΕ τον ταΐζουν κάθε μέρα διάφορα σκουπίδια και δεν βλέπει το τυράκι στη φάκα. Ο Τούρκος είναι προ των πυλών μας, προβλέπω δεύτερη Κύπρο. Μετά έρχεται η Τσαμουριά, ήδη το έχουν προετοιμάσει. Η Μακεδονία μας χάθηκε, σε λίγο δεν θα ξέρουμε ποια είναι η πατρίδα μας…
Στο κάτω-κάτω ο Τραμπ παλεύει για την πατρίδα του, για να τη βγάλει από το σκοτάδι. Οι δικοί μας τι κάνουν; Ό,τι κάνουν και οι Δημοκρατικοί: δουλεύουν πάνω στο σχέδιο της νέας τάξης πραγμάτων.
Όλο αυτό, αδέλφια, είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα. Ξυπνήστε πριν να είναι πολύ αργά, γιατί μας βλέπω να είμαστε μπροστά σε μια οθόνη και να προσπαθούμε να ζήσουμε μια άλλη ζωή. Και όποιος αντέξει… Θέλετε να είμαστε αιχμάλωτοι στα γρανάζια τον ολιγαρχών; Εγώ όχι, θέλω να ζήσω ελεύθερη, και γνωρίζω πολλούς από εσάς που το θέλετε. Ελάτε να ενώσουμε τις μικρές μας δυνάμεις.
Ισχύς εν τη ενώσει.